शुभ्र विस्तिर्ण आभाळात
एका सावळमेघी निवांत पहुडणारा...
आषाढाच्या सावळ्या अंगणात
पाऊस-पायांनी स्वच्छंद बागडणारा...
रंगीत फुलांच्या नाजूक भाळी
रुसलेल्या दवबिंदूचा सावळा श्वास...
गडद काळोख्या रात्री चाहूल देणारा
सावळस्पर्षी वेडा आभास...
माझ्याच सावलीच्या सावळछायेत
अर्धा-अधिक भिजून चिंब...
तू..? तू... तर, मोरपिसात लपेटलेले
शामसावळ्याचे उत्कट प्रतिबिंब...
-पूजा भडांगे
No comments:
Post a Comment